De aantoonbaar beste methode
In de andere menu's worden veelgebruikte methodes om neusschelpen te verkleinen beschreven. Deze methodes zijn eenvoudig maar kunnen veel schade veroorzaken.
Een iets arbeidsintensievere methode is Submuscosale Turbinoplastie. Vertaald betekend dit: 'onder het slijmvlies vormen'. Het vormen betekent hier "weghalen" maar dat is ook vormen, net hoe je het bekijkt.
Secuur uitgevoerd kan deze methode minder schade aan kan richten. Alleen het overtollige zwellichaam word weggehaald, waarbij het resterende weefsel zijn zwelcapaciteit behoud en de buitenste slijmvlieslaag vrijwel intact blijft op 1 sneetje na.
Beschrijving van de methode:
er word een klein sneetje in het slijmvlies van de neusschelp gemaakt. Het teveel aanwezige zwellichaam word verwijderd. Het sneetje word weer dichtgenaaid en klaar is kees.
Er zijn cruciale veiligheids verschillen tussen deze en andere methodes zoals celon en conchotomie.
Bij celon is er een onvoorspelbare factor; hoe veel weefsel zal er slinken, door de hitte? Dit valt niet te voorspellen. Bij de submuscosale verkleinings methode behoud het weefsel wat de arts laat zitten zijn capaciteit om te zwellen. Alleen het overtollige weefsel, wat de verstopping veroorzaakt word verwijderd. De cellen die achterblijven kunnen hun werk nog normaal uit blijven voeren. De buitenste slijmvlieslaag word op 1 sneetje na niet aangetast. Dit is een verschil met een conchotomie, waarbij zowel zwellichaam als slijmvlies wordt weggeknipt. Kwantiteit (de hoeveelheid weefsel) en kwaliteit (hoe goed het werkt) zijn beiden belangrijk. Helaas kennen wij in Nederland geen artsen die deze veilige neusschelpverkleiningsmethode toepassen. In Amerika werkt dr Houser ermee, een arts die op ENS gebied baanbrekend werk heeft verricht.
Uit dit wetenschappelijk onderzoek, uitgevoerd door o.a. prof Huizing (schrijver van veel KNO leerboeken) blijkt dat Submuscosale Turbinoplastie de meest veilige en effectieve methode is om neusschelpen te verkleinen:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12940665/
Lateralisatie en medialisatie
Een andere manier om neusholte te verruimen is het lateraliseren van de neusschelpen. In plaats van weefsel weg te nemen, word de hoek waarin de neusschelp hangt veranderd. De neusschelp word wat meer naar de zijwand van de neus gebogen. Daardoor ontstaat er meer ruimte en kan de lucht er makkelijker langs. Het kostbare neusschelpweefsel wordt middels deze methode gespaard. Er is hierdoor geen kans op ENS. Bovendien kan de ingreep nog ongedaan worden gemaakt.
--> in NL weet dr Dixon in het Erasmus af van deze ingreep.
Andersom kan het ook; dit word medialisatie genoemd. De neusschelp wordt dan schuiner naar boven gezet, horizontaler gebogen, waardoor deze juist meer weerstand bied aan de binnenkomende lucht. Dit is in het geval van ontstane ENS eventueel een ingreep om meer weerstand te creëren, alleen is het alleen mogelijk indien er nog voldoende neusschelpweefsel is achtergebleven. Dus in plaats van een implantaat operatie zouden ENS patiënten (indien mogelijk) ook deze ingreep te doen.
De ingrepen lateralisatie en medialisatie vinden onder totale narcose plaats. Lateralisatie en medialisatie zijn beiden in Nederland mogelijk, doch worden zij nauwelijks toegepast omdat het specialistisch en arbeidsintensief werk is. Wanneer lateralisatie en submuscosale turbinoplastie standaard zouden worden gebruikt om problemen met vergrootte neusschelpen op te lossen, is de kans dat er nog ENS slachtoffers zouden vallen vrijwel nihil.
Weergaven: 3111